Artık ne hasta olmak, ne hasta görmek, ne de hastane görmek istemiyorum. Ve içimden bir his artık dönüm noktasında olduğumu, hayatımda hastalıklı olan(ruhsal veya fiziksel) her ne varsa iyileşmek üzere olduğunu, yepyeni, tertemiz, huzur dolu bir hayatın, mucizelerin beni beklediğini söylüyor. En azından ben buna inanmayı seçiyorum. Ve öyle de oluyor. Mucizelere inandıkça, küçük büyük farketmeden mucizeleri etrafımda görmeye başlıyorum. Bu mucizelerin detayını da kendime saklayayım. Sır.
Bir konudaki inancım ve hevesim bittiği vakit geri adım atmam neredeyse imkansız oluyor. Blogger sayfaları kapatıldığı zaman aynı heves kaçması olayını da blogumda yaşadım. Birdenbire soğudum. Elim blogumu açmaz oldu. Sevgili crazywomenrosemary olmasa daha da açmazdım ya neyse. Sağolsun hiç unutmadı beni, hep halimi hatırımı sordu vefalı kardeşim, sağolsun varolsun, hayatı güzelliklerle dolsun.
Hayatım boyunca sağlıkla çok uğraştım, hastanelerde çok koşturdum, kimi zaman kendim için, kimi zaman sevdiklerim için. Şu son yıllar da bol miktarda hastanelerde koşturduğum yıllar oldu. Ve en sonunda pilim bitti. Çok yoruldum, çok sıkıldım çok. İsyan etmiyorum, şükürler olsun ki o kadar koşturmacaya değdi, artık herşey daha iyiye doğru gidiyor. Hem kendim için, hem sevdiklerim için. Ama insanız nihayetinde, bazen içimdeki şeytan açığa çıkıyor ve neden bu kadar ağır deneyimler, neden ben diye soruveriyor, sonra hemen susturup gönderiyorum o şeytanı. Yapacak birşey yok malesef, üç günlük dünyadayız ve hepimiz başka bir deneyimin resmini çizip, senaryosunu yazıp oynamak için geldik buraya. Üç gün sonra da gideceğiz.
Evet içimdeki ses artık bir dönüm noktasında olduğumu söylüyor. Belki de bu zamana kadar ödenen bedellerin bir karşılığı olarak biraz huzur, biraz neşe olacaktır. Ama kesin olan bir şey var ki, çok hızlı bir şekilde değişiyor herşey. Herşeyin anlamı zihnimde daha güzel şekilleniyor ve yerli yerine oturuyor. Adımlarım daha sağlam, daha kararlı. Ne istediğim ve ne istemediğim, niyetlerim, kararlarım hepsi belli. Geriye sadece onları hayata geçirmek için birkaç mucize yardımı. Onlar da geliyor yavaş yavaş. Geldikçe yüzüm gülüyor. Şükürler olsun...
bahar kokulari ;
YanıtlaSilcok cok gecmis olsun zordur oyle gunler...Hayattaki zorluklari astikca buyuyor insan ..
seni hep ara ara merak ettim bende
yeniden geri dondugune sevindim ..
mucizeler hep seninle olsun :)
YanıtlaSilinanirsak olur bence:)
çok teşekkürler mon clementier, sevgiler...
YanıtlaSil"neden ben/biz?" insan kendine bu soruyu sormaya başlayınca işler b.ka sarıyor işte, ama ameliyathane kapısında beklerken kendini ve diğerlerini görünce "şaşkınlık ve şükür" duyuyor insan benden daha kötüleri de mi var allahım yardım et onlara...
YanıtlaSilmehmet öz "hayatın değerini" anlatmak için şöyle demişti, her gün önünden geçtiğiniz hastanenin aciline hiçde ihtiyacınız yokken gidin ve bir saat oturun sıra da bekler gibi çevrenizi izleyin, ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız...
geçmiş olsun size bize herkese..
çok haklısın umituymaq, sağolasın...
YanıtlaSilCANIM ! gözlerime inanamıyorum.Hoşgeldin aramıza..:))özlettin kendini..
YanıtlaSilBiliyor musun? Blog dünyasından tanıdığım ilk izleyenlerimden en çok sevdiklerimdensin..samimi ve içten olduğunu hissettiğim dostsun..
Yaşama ilişkin çok sorgulama kendini,olayları...olması gerekiyordu.yaşadım geçti de...cacnım bilsen ne sevindim, ne çok sevindim.
İşte buradasın,iyi ki buradasın
hoşgeldin...hoşgeldin..:))
Hoşbuldum Crazy Woman, tatlı woman burçdaşım. Tatlı sözlerinde güldürdün gene yüzümü. Buralardayım artık inşallah. Takipteyim :))
YanıtlaSilSana bir hoşgeldin mim getirdim canım..sende dönüşün adına bir kaç blogdaşını mimlersin diye..:))
YanıtlaSiliyiki döndün aramıza..:))
teşekkür ederim tatlı woman;) yaptım bile hemencik, çok eğlenceli bir mim oldu :)
YanıtlaSilÖzlemiştik seni ve yazılarını... Umarım huzur tepende dikilir...
YanıtlaSil